Dag 3 in Dallas en Cojocna
Door: Danny
Blijf op de hoogte en volg Lies
30 Juli 2015 | Roemenië, Cojocna
Deze dag stond gepland als 'vrije middag' in ons programma. Helaas waren er in Roemenië kennelijk meer mensen die een vrije dag hadden en besloten hadden de bloemetjes eens flink buiten te zetten des nachtes. Pubers die wel van een flinke housebeat houden (van niemand minder dan 'onze' Armin van Buuren) bevolkten ook ons hotel. Na een gezellig avondje trance in 'Trance-sylvanie' besloten zij dat ze nog láng niet moe waren en hielden zo de meesten van ons gezelschap uit hun kostbare schoonheidsslaapje tot een uur of 6 in de ochtend. Nadat een van ons op hoge poten naar de receptie gegaan was om aan te geven dat dit toch écht niet door de beugel kon, werd deze verrast door een weinig meelevende reactie van de receptioniste. Met de woorden 'there is a festival' moesten we het maar doen. Rond 06:00 uur werd het uiteindelijk stil, zodat we gelukkig nog net een uurtje onze ogen konden sluiten.
Met de walletjes onder de ogen verscheen de klusploeg om 8:00 uur aan het ontbijt en vertrok daarna Pata-Râtwaarts. Om 09:00 uur gaf de 2e helft van ons gezelschap acte de présence, met iets kleinere walletjes onder de ogen. De klusploeg van vandaag heeft flink wat werk verricht: de verlichting binnen is zo goed als af, de vloerbedekking kan er bijna in, het schilderwerk buiten is ver gevorderd en het podium is ook weer een stukje verder getimmerd. De ''thuisblijfploeg'' heeft zich vermaakt met de kinderen, of liever gezegd: heeft de kinderen vermaakt.
Rond 14:00 uur in de middag zouden we elkaar in het plaatsje Cojocna zien voor een gezellig middagje Roemeens vakantievertier. Echter, eenmaal in Cojocna aangekomen, bleek dat zelfs met inzet van 3 verschillende Tomtoms het adres onvindbaar was. We twijfelden even of we het einde van de wereld bereikt hadden. Na 3 rondjes Cojocna besloten we iemand uit onze groep te bellen die al op de eindbestemming was. Ook met nieuwe aanwijzingen en coördinaten bleek de bestemming nog steeds onvindbaar. We maakten foto's van de plek waar we stonden en appten die, in de hoop op nieuwe aanwijzingen. Het werd een ware foto-puzzeltocht. Na meerdere appjes en andere hulplijnen bleek de eindbestemming zich net om de bocht te bevinden. De wereld is soms zo klein, zelfs aan het einde van de wereld.
Het zwemparadijs waar we afgesproken hadden bleek een ware oase. Mooie baden, een klimbos en zelfs een gezellig terras met swingende muziek. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je in een soort ''all-inclusive'' park beland was. Wat een zwemmiddag moest worden werd zo uiteindelijk een zwemavond. In het klimbos hadden de meesten van ons wel zin en dus werden er zo'n 25 Nederlandse proefkonijnen opgetuigd met helm en het betere hangwerk. Nadat we in het Engels de nodige instructies kregen en alle papieren ondertekend hadden, konden we nog net voor het eten van de nodige parcours roetsjen. Het was een mooi klimpark en tot groot plezier van de kleinsten óók geschikt voor kleinere kinderen. Na deze teambuilding konden we aan tafel. We hadden het hele restaurant voor ons alleen en hebben een verpletterende indruk achtergelaten met onze rumoerige kinderen. De bediening hebben we vervolgens de stuipen op het lijf gejaagd toen we massaal drankjes uit de koeling haalden. Gelukkig konden we ze na 3x overtuigen dat we heus onze drankjes allemaal keurig op een briefje zouden noteren en ook nog zouden betalen. Wel op z'n Hollands natuurlijk, ieder voor zich.
Het voorgerecht werd met luid gejuich ontvangen. Soep! Dezelfde als de soep die we gisteren kregen. Of was het nou eergisteren? Of de dag daarvoor? Ook uit precies dezelfde schaal, zo leek het. Nogmaals luid gejuich toen het hoofdgerecht uitgeserveerd werd: kreukelfrietjes met schnitzel en worst. Maar het allergrootste applaus kreeg de ketchup! Een kinderhand is snel gevuld. Na het eten was er ook nog tijd voor een duik in het water. Er waren 3 smaken zwembad: vissmaak, dubbelzout of chloor. De meesten kozen voor het zoutwatermeer omdat die als groot voordeel had dat je er geen zwemdiploma voor nodig had. Iedereen bleef daar immers drijven! Het was er heerlijk dobberen en zelfs om 20:00 uur was de temperatuur nog heerlijk. Helaas vonden de jongsten onder ons het toch lastig om hun mond te houden in het water en dropen zij na de nodige golven 'dubbel-zoute-drop-'water naar binnen geklokt te hebben letterlijk af. Na nog een uurtje kletsen op de ligweide was het rond 21:00 uur tijd om afscheid te nemen. Morgen gaan we weer aan de slag in Pata-rât. Vol nieuwe energie na deze gezellige dag zijn we er weer klaar voor.
Napte boene! (slaap lekker)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley