Dag 1 in Dallas - Jona

De wekker gaat al vroeg: douchen, ontbijt samen met de andere klussers en om 9 uur het vertrek richting Dallas. In de ochtend wordt er geklust onder leiding van Frank. De grote doelen voor deze week zijn het plafond leggen en isoleren, elektriciteit aanleggen, een podium bouwen, putdeksel gieten voor het afvalwater en de buitenkant van het gebouw schilderen. Inmiddels aan het einde van de dag gekomen zijn we al een heel eind: het plafond is bijna af, een groot deel van de isolatie ligt, er is een begin gemaakt met de bedrading van de elektriciteit en een groot deel van de buitenkant is geschuurd, klaar om morgen geverfd te worden.

Rond 12 uur komt de knutselploeg richting Dallas. We lunchen gezamenlijk en maken de lunch voor de Romakinderen klaar. Rond half 2 vertrekt de knutselgroep naar beneden en blijven de klussers nog even doorklussen.

Beneden aangekomen bij het gebouwtje waar het kinderprogramma plaatsvindt is het al aardig druk met kinderen. We beginnen het programma met wat Roemeense liedjes ('hoofd, schouders, knie en teen' klinkt al snel bekend) en geven iedereen een sticker met zijn of haar naam. De kinderen kunnen zelf hun naam niet schrijven maar gelukkig snapt Frank hoe je Roemeense namen spelt. Na het zingen luisteren de kinderen naar het verhaal van Jona, wat met een poppenkastspel wordt uitgebeeld. Frank vertaalt alle tekst in het Roemeens. Vervolgens delen we het eten uit: boterhammen en pakjes sap. Sommige kinderen lijken binnen no-time 4 boterhammen weg te werken maar later blijkt dat ze er 3 bewaard hebben: voor mee naar huis. Frank vertelt dat de kinderen goed voor hun familie willen zorgen en dus voor hen de boterhammen meenemen.
Dan is het tijd voor een spelletje dat ze in Roemenië niet kennen: snoep happen. Er wordt wat geaarzeld en alleen 'de stoersten' uit de groep durven vooraan hun hoofd in een teiltje water te stoppen om een snoepje op te duiken, maar uiteindelijk volgen er meer. Iedereen vindt het leuk om te zien en er wordt veel gelachen. Dan moet iedereen naar buiten, de zaal moet even verbouwd worden. Zelf stond ik al buiten toen alle kinderen naar buiten kwamen rennen en zo hing er binnen de kortste keren een kindje aan mijn linkerarm, een aan mijn rechterarm en een op mijn rug, terwijl er nog 6 op de grond stonden die ook mijn aandacht wilden.
Als iedereen weer veilig op de grond is geland en binnen zit is het tijd voor het volgende onderdeel: een (3D) kleurplaat kleuren. Opvallend genoeg zijn er heel weinig rode en oranje potloden. Frank vertelt dat dit de favoriete kleuren van veel kinderen zijn en dat ze de potloden proberen mee naar huis te nemen zodat ze daar ook kunnen kleuren. De communicatie met de kinderen gaat veel met handen en voeten en het uitbeelden van vormen of handelingen, maar het werkt. Inmiddels zijn we een uur en een kwartier verder en merken we dat de spanningsboog van veel kinderen nu wel op is. Voor iedereen die al weg wil is er een banaan, anderen blijven nog even verder kleuren.

Als iedereen weg is ruimen we op en vertrekken we weer naar het gebouw van de klussers, die inmiddels ook al lekker opgeschoten zijn. Er wordt nagepraat, gekletst en nog geklust. Al met al is de dag geslaagd: het klussen is ver gekomen en het contact met de kinderen is gelegd (en is positief)! Boodschappenlijstjes en plannen voor morgen worden inmiddels druk gemaakt en uitgevoerd.

Tot dan!